نه اینکه بحث توقع و انتظار باشه و نقل گله ولی دوست داشتم... یعنی فکر می کردم امسال یه نفر تولدم رو بهم تبریک بگه که نگفت. فکر کنم یادش هم نبود. البته همین توقع نداشتنه که باعث میشه دلخور نشم با اینکه برام مهمه و همین توقع نداشتنه که باعث میشه وقتی مصی به ضرب و زور شماره ی سیم کارت عراقیمو پیدا کرد و اونروز برام زنگ زد اونهمه ذوق کنم
گاهی نفس بعضی چیزا اونقدرا برای آدم اهمیت نداره اما وقتی از جانب شخص خاصی باشه برات مهم میشه دیگه نمی تونی بی تفاوت باشی برای دیگران شاید ظاهر سازی کنی ولی به خودت که نمی تونی دروغ بگی... مهمه دیگه!
چرا نمی شود از بعضی ها دلخور شد؟
چرا نمی شود تلافی دلخوری ها را یکجا در آورد؟
چرا ...؟
جای نوشین خالی که بگه عاشق شدی؟ برای وقتی که اومد میگم که نه عزیزم عاشق نشدم... اگر دل دلیل است ، دلیلی برای دلتنگی هایم ندارم