بعضی چیزا خیلی زود تموم میشه ، خیلی زود از بین می ره و تو هیچ تلاشی برای برگردوندنشون،برای درست کردنشون و برای زنده کردنشون نمی کنی.نه اینکه بی خیال باشی،نه اینکه خسته باشی... نه! احساس می کنی با بودنش تو رو له می کنه و تو به حکم عقل نابودی رو انتخاب نمی کنی.
قصه،قصه ی خوب و بد بودن نیست. حکایت خربزه و عسله. هر دو خوبیم ولی هر کدوم یه جور هردو خوبیم ولی کنار هم خیلی بد می شیم نه برای دیگران، برای خودمون!